چنین حکایت کنند که خواجه منصور عماد

چنین حکایت کنند که خواجه منصور عماد

 

چنین حکایت کنند که خواجه منصور عماد رحمت الله علیه که مردی بود از مردان خدا، بیمار شد در حال بیماری از دنیا برفت و پسرش در خواب پدر را دید و پرسید ای پدر خدای تعالی با تو چه کرد.

گفت ای پسر کار دشوار بوده است که مرا بحساب کاه بردند و پرسیدند که از دنیا چه آوردی بگوی، گفتم سیصد و نه حج آورده ام جواب آمد که حج ها پذیرفته نیست.

و دیگر ندا آمد که باز چه آورده گفتم نوزده هزار نماز زیارت آورده ام. جواب آمد که یکی قبول نیست.

ندا آمد که باز چه آورده گفتم هزار دنیا از بهر رضای تو صدقه داده ام جواب آمد که یکی قبول نیست.

چون این ندا شنیدم برخورد بلرزیدم و آه زدم و نومید گشتم و دل به دوزخ نهادم و زار زار بگریستم.

هاتفی آواز داد که ای منصور یاد دار که روزی از خانه بیرون آمدی بهر نماز در راه خاری دیدی افتاده هست گفتی که این خار هر پای بندگانی خدای تعالی کفته از راه برداشتی و دور انداختی و گناه تو پذیرفتیم و به سبب آن بیامرزیدیم.

چنین آورده اند که مردی بود او همیشه خمر میخوردی روزی با یاران نشسته بود که خمر میخورد چهار درم بغلام داد که از بهر مجلسان نقل بیاورند.

چون غلام رفت که چز بیاورد دید که منصور عماد رحمت الله علیه در مجلس وعظ میخواند و در آخر مجلس از بهر درویشی چرای خواست گفت هر که چهار درم باین درویش بدهد او را چهار دعا کنم.

آن غلام چهار درم را بدان درویش داد منصور عماد رحمت الله علیه گفت ای غلام چه میخواهی.

گفت مرا خواجه است دعا کن از بنده گی او خلاص شوم و به بنده گی خدا شوم منصور دعا کرد و گفت میخواهم که بدل این چهاردرم بمن زیاده دهد منصور دعا کرد.

سوم گفت میخواهم که خواجه خمر خور دارم خدایتعالی او را توبه کرامت کند منصور دعا کرد چهارم میخواهم که مراد تمامی مجلسیان را بیامرزد منصور دعا کرد و مجلسیان آمین گفتن در حال دعای منصور مستجاب شد چون غلام بخانه رفت خواجه ش گفت چرا دیر آمدی …

از شما دعوت می کنیم که از فروشگاه اینترنتی محتوای دیجیتال دیدن فرمائید.